Właśnie siedzę z dużym kubkiem gorącej kawy, z nadzieją że chęć uśnięcia wkońcu i minie. Miało być słonecznie jak dobrze pamiętam, a tu taka lipa. Taka pogoda bardzo sprzyja chandrze i bardzo głupim myślom na temat własnego życia i w ogóle, a jeżeli dodamy do tego fakt, że nadal nam zależy na osobie, na której nie powinno to już masakra wychodzi. Oj kawa chyba mnie troszkę pobudziła miło, umysł jaśniejszy :), chyba sobie pojadęnad morze :D.
Wczorajszy dzień spędziłam calutki z rodzinką na działeczce, Mama, Tata i Brat ze swoją połową. Pamiętam jak w którejś notce napisałam, że jestem zmuszoną znosić towarzystwo tej panienki. Kogo ja chciałam oszukać, po prostu najzwyczajniej w świecie zazdroszczę Bratu, że ma kogoś u Swojego boku, podczas gdy ja nie mam nikogo. Wczoraj okazało się, że to po prostu nie śmiała dziewczyna i tyle, taki ma charakter. Samolub ze mnie jak się patrzy i do tego wredna małpa, która działa pod wpływem emocji. Być może inazej na to spojrzę kiedy w końcu znajdę swoją połówkę. Bardzo bym chciała mieć koło siebie kogoś kto by mnie kochał taką jaką jestem, cieszył się z tego że po prostu jestem u jego boku, cieszę się z nim, płaczę z nim i pomilczę jeśli tego będzie potrzebował. Chcę kochać i być kochaną, kiedyś nie przeszkadzało mi że nie mam takiej osoby, ale teraz coraz bardziej mi tego brak, coraz częściej tylko tego właśnie pragnę. Czasami po prostu czuję się samotna pod tym względem. Wiem, że pewnie miłość przyjdzie z czasem, ale ile można czekać, zaczynam się zastanawiać czy ze mną wszystko w porządku, czy aby nieodbiegam z czymś od normy i w ogóle. Najbardziej nie lubię tego, że czasem jestem przepełniona optymizmem aż nad to, a innym razem dopada mnie handra i zaczynam się zastanawiać co robię nie tak, czemu nikt mnie nie chce pokochać. Dzisiaj jest właśnie ta hadra, ale niedługo do pracy więc jakoś przeżyję ten dzień. Może to wynik tej deszczowej i brzydkiej pogody....
Cudowny czerwcowy poranek, budząc się dzisiaj zdałam sobie sprawę, że pogodziłam się z tym, że J. najwidoczniej nie jest dla mnie. I o dziwo nie jest mi z tym ciężko, wręcz przeciwnie lekko jak nigdy dotąd. Ulokowałam uczucia w niewłaściwej osobie, cóż tak się zdarza, żałować tego co było też nie mam zamiaru, bo cóż stało się i już. Niczego złego nie zrobiłam (na moje szczęście), chociaż samo spotykanie się z J. było nie fair w stosunku do jego Kobiety, z jej powodu trochę mi przykro. Ciągle mi tylko siedzi w głowie jedno pytanie, gdzie ja miałam głowę wtedy? Głupia zaślepiona blondynka :), zauroczyła się niewłaściwym facetem. Było minęło, jest wielu innych bardziej mnie wartych niż J., tylko trzeba ich znaleźć. Wkońcu znajdę swojego księciucnia, z którym będę chciała mieć dużo książątek :). Puki co cieszę się że jestem singielką i , że nie wdałam się w związek z facetem, który ma jakieś zobowiązania gdzieś tam. MIŁEGO DNIA :)))))))))